Postoji više od 300 vrsta biljke aloje ali Aloe barbadensis je najpoznatija i najcenjenija u svetu zdravlja i lepote, zbog svojih lekovitih svojstava.

Ova biljka prirodno raste u suvim, tropskim klimama u Africi, Aziji, Evropi i južnim i zapadnim delovima Sjedinjenih Država. Pre mnogo vekova, ljudi su shvatili da biljka ima više da ponudi, od same lepote. Gel i sok koji se nalaze unutar aloje postali su popularni biljni lekovi koji su se koristili kako bi se pomogli u lečenju od problema sa kožom do probavnih tegoba.

Aloja vera je poznata po svojim lekovitim svojstvima najmanje 6000 godina. Biljka je bila poznata po tome što je bila “biljka besmrtnosti” i egipatskim faraonima je stavljana kao pogrebni dar.

Biljka aloje vere visoka je oko jedan ili dva metra sa bodljikavim i gorkim lišćem, koji deluju kao odbrana da životinja i insekta. Listovi sadrže gusti prozirni gel, takođe izuzetno gorak, a poznat je širom sveta po svojim neverovatnim lekovitim svojstvima. Ovaj prozirni gel sastoji se od oko 96% vode, nekih organskih i neorganskih jedinjenja, tipa proteina koji sadrži 18 do 20 aminokiselina koje se nalaze u telu i konačno, vitamin A, B, C i E.

Drugi deo biljke aloje vere koji se koristi je sok, tečnost žute boje zalepljena na kožu biljke. Kada se osuši pretvara se u prah i često se koristi kao laksativ.

Jedan od najvažnijih elemenata koji se nalazi u gelu aloje vere je složen ugljeni hidrat poznat kao acemannan. Omogućava hranjivim materijama da dođu do ćelija, a istovremeno podstiče ćelije da izluče toksične materije.

Aiurveda, kineska biljna medicina i britanska biljna medicina zagovaraju upotrebu aloje vere kao lekovite biljke (koja se unosi oralno).

Ovih dana ova neobična biljka iza sebe ima čitavu industriju. Njeni sokovi se koriste u kozmetici i proizvodima za ličnu negu kao što su hidratantne kreme, sapuni, kreme za brijanje i losion za sunčanje.

Aloja vera je takođe dostupna u obliku dodatka, za koje se govori da nude razne koristi za kožu i probavni sistem.